Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Για κάθε Σαβίτα και τις μαθήτριες/τες της! Γιατί η γνώση είναι δύναμη!

Την Σαβίτα την γνωρίσαμε πρόσφατα στο Ελληνικό, είναι μια 19χρονη πρόσφυγας από το Αφγανιστάν που παλεύει για μια καλύτερη ζωή μακριά από τους πολέμους και όχι μόνο για τον εαυτό της, όπως θα διαβάσετε παρακάτω σε άρθρο του Ριζοσπάστη για τα τεκμαινόμενα στον χώρο φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στο πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό σχετικά με το 'σχολείο' που στήθηκε μέσα στις τόσο αντίξοες συνθήκες.  Χρέος μας είναι να συμπαρασταθούμε!


'Στα τέλη Απρίλη, αντιπροσωπεία της Τομεακής Επιτροπής Νότιου Τομέα Αθήνας του ΚΚΕ είχε βρεθεί στο χώρο φιλοξενίας προσφύγων στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, προκειμένου να μιλήσει με τους πρόσφυγες, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κατά τη διαμονή τους. Εκεί, η 19χρονη Σαβίτα, είχε πλησιάσει τα μέλη της Τομεακής και τους είχε οδηγήσει στην «αίθουσα» Αγγλικών που είχε φτιάξει μόνη της και όπου 14 νεαρές Αφγανές παρακολουθούσαν μαθήματα στα Αγγλικά.

Η κρεμασμένη κουβέρτα λειτουργούσε σαν πόρτα και μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά, πάνω σε μια στρωμένη κουβέρτα διάφοροι «μπόγοι» από κουβέρτες που χρησιμοποιούνταν για θρανία. Ακριβώς απέναντι, στην τζαμαρία, κολλημένα χαρτιά όπου χρησίμευαν ως πίνακας και το «απουσιολόγιο», όπου σημειώνονταν οι παρουσίες των μαθητών της. Τότε, χαμογελούσε από ευχαρίστηση για αυτό που είχε πετύχει. «Είναι λίγο μικρή και στενή, αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε».

Πριν από λίγες μέρες, κλιμάκιο του ΚΚΕ βρέθηκε ξανά στο χώρο και συναντήθηκε και πάλι με την Σαβίτα. Εκείνη, τους αγκάλιασε και το χαμόγελό της αυτή τη φορά μεταφραζόταν ως περηφάνια. «Ελάτε να δείτε την αίθουσα», είπε, και οδήγησε τα μέλη σε έναν χώρο, πολύ μεγαλύτερο από τον προηγούμενο, όπου το μεράκι και η ανάγκη για γνώση ξεχειλίζουν. Στις γωνίες του χώρου διάφορες φωτογραφίες και από κάτω γραμμένα πώς λέγονται στα Αγγλικά, ενώ πιο δίπλα η αγγλική αλφάβητος με πολλά παραδείγματα. Επίσης, φράσεις και λέξεις για τη βασική συνεννόηση.

Αυτά που είχε ζητήσει η Σαβίτα - και δεν ήταν τίποτα για τον εαυτό της - είναι φυλαγμένα σε ένα δωμάτιο που κλειδώνει. Ετσι, σε διάφορες ώρες κάθε μέρα, γίνονται τα μαθήματα που τα παρακολουθούν περισσότερα από 20 άτομα, κυρίως γυναίκες. Ο πίνακας - δωρεά του ΠΑΜΕ, Σωματείων και Συνδικάτων - μπαινοβγαίνει από το δωματιάκι και οι «διψασμένοι» για γνώση κάθονται μπροστά του καλύπτοντας αυτήν την ανάγκη, παρά τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και τις ελλείψεις σε απαραίτητη γραφική ύλη.

Σημειώνεται πως το παράδειγμα της 19χρονης Σαβίτα, ακολούθησαν και άλλοι. Ετσι, μικρά αλλά «φανερά» σχολεία κάνουν κάθε λίγο την εμφάνισή τους...' (Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)